تمام نا تمام من

تعلیق, که در آن پرسه می زنیم، نفس می کشیم، زنده ایم!!

تمام نا تمام من

تعلیق, که در آن پرسه می زنیم، نفس می کشیم، زنده ایم!!

کاش(4)

کاش سِن نداشتم. 


اگر می خواهید هم کاش سِن نداشتیم.

گذشت

امروز به اندازه‌ی تمام عمرم دارم از این ۲۱ می‌ترسم.

این همه هول و ولا, عادلانه نیست باور کن.


.

.

.


عادلانه شاید این است که آرام کردنش را فقط خودت بلدی.



پی نوشت: همه اش برای یک لحظه بود. و شاید کمتر از آن.